həpənd

is. Axmaq, başıboş, gic; duzsuz (zarafatla yüngül söyüş məqamında işlənir). <Cəbi:> Bir mənə deyən gərək ki, ay həpənd, sən nə girmisən meydana. N. V.. <Qazı Xudayar bəyə:> Bəli, gətdiyin iki girvənkə qənddi, zornan övrəti gətirib qatırıq sənin qoynuva. Get, ay həpənd! C. M..